kendinizi en son ne zaman gerçek bir hayat hikayesini yaşıyor gibi hissettiniz? kendinizi en son ne zaman yardımcı kadın/erkek oyuncu gibi değil de, tüm hikayenin çevresinde döndüğü başrol olarak buldunuz? hayat en son ne zaman bir size güzeldi, diğerleri seyirciydi?
ben sinema salonunda film oynarken, kenardan kenardan yürüyüp çıkışa ilerlediğimi hissediyorum.
